In the picture

Magda Korthals: Fijn dat het thema veel fotografen aansprak, maar dat maakte de keuze wel moeilijk. Opvallend was dat er veel foto’s door glas of water hun symmetrie vonden. Het aantal dat door bewerking gespiegeld was bleek nog vele malen groter, hoewel dit in een enkel geval moeilijk te zien was. Ik heb gekozen voor symmetrie direct uit de camera. Jammer dat er maar 5 gekozen mogen worden want het hadden er zomaar vele malen meer kunnen zijn.

Anton Verbeek: Het bleek nog niet zo makkelijk om dit onderwerp over te brengen in een aansprekend beeld. Bij nogal wat foto’s was het moeilijk om de intentie van de maker te zien; melancholie laten zien, maar ook laten voelen en ontroeren. De geselecteerde foto’s geven weer wat ik graag wilde zien. Ontroeren doet de blik van de man in het portret van Paul Honigh, net als de jongen die uit het raam kijkt en wiens gedachten naar vroeger je kunt raden. Een sterk beeld is ook de mijmerende vrouw op de bank. Haar blik op het oneindige markeert een gedachte in tijd. Ook dat is melancholie.

Gerrit Heil: New Topographics gaat oorspronkelijk over het door de mens geïndustrialiseerde landschap. Het betreft foto’s die schoonheid vinden in het banale. Tegenwoordig wordt het landschap sterk bepaald door bouwwerken op het gebied van energietransitie, inbreiding en voedselproductie. Een voorbeeld hiervan is de aanleg van windturbines die enorm gezichtsbepalend zijn in het landschap. Maar ook meer diffuus zien we voorbeelden van energietransitie zoals het verschijnen van snellaadstations. Daarnaast wordt het (stedelijke) landschapsbeeld steeds meer beïnvloed door hoogbouw en door toepassingen van grootschalige voedsel- en warmtebronnen zoals megastallen en stadsverwarming. Van deze ontwikkeling geven de geselecteerde foto’s een karakteristiek beeld.

Jac Mostert: De opdracht was mogelijk te moeilijk of sprak niet tot ieders verbeelding.
Wat mij opviel was, dat sommige fotografen het archief waren ingedoken.
De uitgekozen foto’s voldeden het meest aan de opdracht.

Rob ten Tusscher: Veel van de ingezonden foto’s waren een registratie van een opzichzelfstaande gebeurtenis, bij andere werd de kijker uitgenodigd een eigen interpretatie te geven. Een voorbeeld hiervan is het portret van de jonge vrouw waarin haar blik verhaalt van een teleurstellende voorgeschiedenis. Dat in een enkel beeld een verhaal verteld kan worden zien we ook bij de voetballertjes, waar teleurstelling en vreugde in één beeld zijn samengevat. Dit zien we ook bij de jongen met zijn teleurgestelde blik op zijn boterham en bij de gesloten veerboot overgang. Heel subtiel is de Berlijnfoto; als ik hier naar kijk voel ik de teleurstelling van de toerist die gedwongen is in de regen highlights te bezoeken.

Jan Hooftman: Er bleken veel variaties en interpretaties van het thema mogelijk en dat is al een bron van inspiratie. Veel foto’s waren ontmoetingen met dieren, die vertederend kunnen zijn. Of Face-to-Face ontmoetingen van mensen, waarbij de intentie duidelijk is en de interpretatie voor de hand ligt. Bij andere foto’s speelde de compositie een bepalende rol in de ontmoeting. Uit de inzendingen heb ik een selectie gemaakt van beelden die vragen oproepen over de aard en de intentie van de ontmoeting of die door de compositie een hoge beeldkracht hebben.

Fotogroep Haarlem: Uit het lage aantal inzendingen bleek dit een lastig thema. De jury heeft veel waardering voor degenen die hun herinnering hebben willen delen. Een uitdaging bleek het werken met oude foto’s. Om hier los te komen van de persoonlijke ervaring, zodat de foto ook voor anderen een positief gevoel over kon brengen, bleek nog niet zo makkelijk te zijn. We hebben gekozen voor beelden die bij ons direct het positieve gevoel uit de jeugd opriepen. Dit bleken vooral foto’s die een fysieke jeugdherinnering weergaven, zoals met de zeepkist eropuit, vliegeren, hinkelen, met je voeten in de branding en tenten bouwen.

Nico Beckers: Photoshop heeft overuren gemaakt. Veel verrassende beelden, goed gemonteerd en bewerkt. Maar ook onhandige bewerkingen, een overmaat aan kloonstempels, niet goed uitgesneden, foute schaduwen en niet passende verhoudingen. Gelukkig vond ik ook realistische beelden, waarvan een beeld-analfabeet in verwarring zou raken, foto’s alsof die met één druk op de knop zijn ontstaan. Daarvan heb ik de mooiste geselecteerd.

Geert Noij (samen met Frans Grommen): Het bleek geen makkelijke opgave om emoties als blijdschap, woede, verdriet en verliefdheid weer te geven. Veel op zich mooie portretten vielen af omdat ze onvoldoende emotie toonden. De foto van Leo Tijdeman vonden we de beste: Een kind op een schommel met een uitbundige spontaniteit, geen gespeelde emotie en een uitbundige expressie van de ogen. Verder klopte alles wat betreft compositie en kleurgebruik.

Angêl Pinxten: Ik zag bij de selectie veel glasspiegelingen, toegevoegde dieren - veelal vogels - en digitale collages. Ik werd getroffen door eenvoud en soms door de vele details, de humor of het toevallige moment. Ook het kleurenpalet was van belang. Ik ging op zoek naar het onverwachte. Foto’s moeten je verleiden. Dat hebben de vijf geselecteerde foto’s bij mij gedaan, elk op een eigen manier met een eigenwijze beeldstijl. Waardoor laat jij je verleiden?

Marijke Boonstra: De ingezonden foto’s waren boeiend om te bekijken en heel divers, van landschappen en portretjes tot kinderen, abstract en straatfotografie. De foto’s waren opvallend weinig bewerkt, terwijl je daar met de apps van tegenwoordig toch veel mee kunt doen. Uiteraard heeft niet elke foto dat nodig. Bij de 5 geselecteerde foto’s heb ik gekozen voor de beelden die net iets extra’s hadden ten aanzien van het moment waarop de foto genomen is (als je je grotere camera niet mee hebt), het gekozen perspectief of de bewerking.

Het meest sprak mij de foto van Brigitte Leferink-Gering aan: een goed toevallig moment, grappig, mooie lijnen en een vervreemdende sfeer die de foto extra boeiend maakt.

Marcel Borgstijn: De foto’s waren een feestje om naar te kijken. IJzige landschappen van overal ter wereld, maar veelal uit Nederland. Het viel mij op dat op ruim 92% sneeuw te zien was en bij 80% bomen. Winters landschap heeft bij veel mensen dus de associatie met sneeuw en bomen. Voor mij zijn beide geen vereiste bij dit thema. In de uiteindelijke selectie van de vijf beelden heb ik me laten leiden door opvallende beelden waarin de fotograaf geprobeerd heeft iets toe te voegen aan het beeld, meer dan louter een registratie.

Hélène van Hout: Veel van de ingezonden foto's kwamen sterk binnen door de kunst van het weglaten. Zoals de foto waar het accent ligt op de slangen om het oor. De kwetsbaarheid spat uit het beeld. Het wordt nog versterkt door de uitvoering in zwart-wit. Het volledig laten zien van zijn gezicht of het ziekenhuisbed of de apparatuur zou alleen maar afbreuk hebben gedaan. Ook de andere geselecteerde beelden waren intrigerend en gelaagd door de wijze van kroppen. Kortom, prachtige foto's en een lust om naar te kijken.

Koos Schenk: Straatfotografie, studiowerk, geënsceneerd werk, documentair, kleur, zwart-wit, alles kwam voorbij. De één voldeed iets sterker aan het thema dan de ander. Ik heb de grote hoeveelheid teruggebracht op basis van “boeit mij de foto en heb ik er een klik mee”. De vijf foto’s die het uiteindelijk zijn geworden vormen een mooi beeld van wat er aan diversen stijlen is ingestuurd.

De foto van Anton Verbeek “Leegheid van het Bestaan” boeide mij het meest. Een krachtige zwart-wit foto met een leeg vervallen flatgebouw. De troosteloosheid en de vrouw op de puinhopen ervoor geven de foto nog meer kracht.

René Broens: Het selecteren van de beste vijf was geweldig om te doen, maar een ontzettend moeilijke klus, mede door het hoge aantal inzendingen en de diversiteit van het ingeleverde werk. Er passeerden veel juweeltjes, van helemaal zwart/wit tot felle kleuren, twirls, landschappen en noem maar op. Het is duidelijk een thema waar je veel kanten mee op kunt. Daarom heb ik eerst uitgedund tot ik nog 20 foto’s overhad, en die elke dag de revue laten passeren. Uiteindelijk bleven deze mooie prenten over.

Martin Pagie: De fotografen hebben mij heerlijk verrast met hun benadering van een homoniem. De meesten hebben het dubbele beeld in één foto weten te vangen, sommigen met een directe beeldtaal en anderen in een creatieve benadering. Ik heb de selectie gemaakt op de vorm, krachtige beeldtaal waarbij de kleur essentieel is of een assertieve combinatie waarbij de emotie bepalend is. De kracht van het eerste beeld is de duidelijke herkenbaarheid van de kater, in een sombere sfeer op een natuurlijke wijze weergegeven. 

Anne-Marie Vermaat: De foto’s uitzoeken was een feestje. Er zaten foto’s tussen die ik esthetisch fantastisch vond, maar toch sneuvelden omdat andere meer bij het thema pasten. Bij de eerste selectie heb ik gekeken of het me raakt. Daarna komen er andere zaken bij als bijvoorbeeld originaliteit. Nummer 1 en 2 lagen erg dicht bij elkaar. Uiteindelijk heb ik gekozen voor de foto van Marcel Batist. Dit beeld trof mij direct en het meest. De paraplu in zijn schoot, een heerlijke glimlach op zijn gezicht, voldaan genieten van de zon en de rust op het bankje. Een zacht en sfeervol filmisch beeld, dat een glimlach op mijn gezicht toverde. En ik hoop bij jullie ook.

Beata Stawiarska: Wat mij opviel tijdens de selectie was dat veel van de ingezonden foto’s de letterlijke interpretatie van het thema verbeelden. Zo zitten er veel sportfoto’s tussen waar de kracht van menselijke lichaam duidelijk in beeld is. Wat ik echter graag zag was een dubbele laag, een foto met meer diepte, waar je de kracht niet altijd op het eerste gezicht kon zien. Enige synoniemen van kracht zijn sterkte, macht, moed, energie, hardheid, vaart. Wat betekent kracht voor jou? Wanneer sta je in je kracht? Of bijvoorbeeld: hoe kan je je lichaam gebruiken om je innerlijke kracht te fotograferen.

Hester Blankestijn: Ik vond het erg leuk om te zien dat het beslissende moment in het stilleven op verschillende manieren is verbeeld: dingen die langzaam of zeer snel bewegen, weersinvloeden, maar ook voorwerpen uit deze tijd. Uiteindelijk bleven de foto’s over die naast de thematiek door lichtgebruik, compositie en goede (photoshop-) techniek bleven boeien. In de top was het moeilijk kiezen maar in de geselecteerde foto’s valt echt wat te zien; soms ontdek je een verhaal, soms blijft het open en mag de kijker het verhaal zelf invullen, maar bij al deze beelden voegen alle beeldelementen wat toe, zijn interessant en relevant.

Ton Wolswijk: Het hoge aantal inzendingen gaf aan dat het een populair thema was. Toch was de keuze redelijk snel gemaakt, mede omdat een aantal foto’s niet overeenkwam met de uitleg van het thema. De gekozen foto’s geven goed weer wat ik terug wilde zien in de beelden: spontaniteit, creativiteit, ontroerend en betrokken zoals alleen kinderen kunnen zijn. Daarbij had de foto van de winnaar voor mij een speciale associatie met Cartier-Bresson, een van mijn favoriete fotografen.

Jan Moes: Ik ontving van jullie een platenkoffer gevuld met prachtige platenhoezen. Hoezen met een vette knipoog naar het originele ontwerp, maar daarnaast ook geheel nieuwe ontwerpen. Een grote diversiteit aan ontwerpen van een mooie kwaliteit waar jullie veel aandacht aan hebben besteed. Mijn uiteindelijke keuze is een mix hiervan geworden. Goede muziek blijft tussen je oren hangen en een hoes met een goed ontwerp blijft op je netvlies plakken. Bij de selectie heb ik gekeken naar eenvoudige maar krachtige beelden die blijven hangen.

Henk Tulp: Bij de inzendingen zaten juweeltjes van fotografie. ’t Blijkt maar weer dat de inzenders oog hebben voor detail en wat er in hun omgeving gebeurt. De keus voor de eerste was snel gemaakt, de tweede was al lastiger, maar dan terugbrengen tot 5 foto’s... Bij de beoordeling vond ik zeggingskracht belangrijker dan technische perfectie, waarbij ik toch maar even aanteken dat er soms wel iets nauwkeuriger mag worden gefotografeerd. Deze 5 voldoen aan de opdracht: Fotografie die een verhaal vertelt en feilloos het probleem van zwerfvuil in “schoonheid” verbeeldt.

Martina van Raad: Het was zo genieten van de vele ingezonden beelden. De foto’s waren heel verschillend: zwart-wit, bewogen met langzame sluitertijd, creatief met een tweeluik, hoog contrast en laag contrast. Uit de foto’s die voor mij het beste in het thema pasten heb ik mijn top 5 gekozen. De winnaar is voor mij de foto van de lammetjes die opspringen, een foto die rust uitstraalt, een geslaagd beeld binnen het thema.

Ellen Kooi: Wat een mooie inzendingen! Prachtige luchten, stemmig-mistige ochtenden met daarin voortstappende, fotograferende of joggende mensfiguren en meerdere geweldige natuurfoto’s. Bij enkele foto's voegt de houding of de plaatsing van de protagonist net iets toe waardoor het gefotografeerde moment een universele betekenis krijgt die staat voor een gemoedstoestand of een tijdsbeleving. Die beelden hadden voor mij net een streepje voor.

Gerdien Wolthaus Paauw: Hoe verbeeld je rouw? Verlies van een dierbare, gezondheid, droom, thuisland? De inzendingen rondom het thema ‘Liefdevol rouwen’ waren heel divers, ontroerend en indringend. De foto’s brengen in beeld hoe verschillend we rouw kunnen ervaren, en dat eenzaamheid daarin een terugkerend thema lijkt. De keuze voor de eindselectie heb ik gemaakt op verbeelding, subtiliteit, suggestie en gebruik van licht & compositie. Graag bedank en complimenteer ik alle moedige en creatieve inzenders, en met hen iedereen die heeft bijgedragen aan de totstandkoming van de foto’s.

Hans Franz:  Het doet me plezier te zien op hoe veel verschillende manieren de opdracht benaderd is, het enthousiasme straalt er vanaf. Soms naar mijn gevoel over the top; hoe eenvoudiger, hoe beter. Een goed beeld heeft maar een beetje make-up nodig. Daarom vielen de overduidelijk gefotoshopte beelden af, te veel effecten maakten de beelden ongeloofwaardig. De overgebleven foto’s voldoen aan mijn criterium omdat ze direct appelleren aan mijn herkenning van een situatie en gevoel, terwijl ze ook wringen: Ze kloppen, en ook niet, en dat was de bedoeling van de opdracht. Jammer genoeg zijn een paar darlings gesneuveld, ik had er makkelijk acht kunnen kiezen.

Hans Wilschut: Het thema cinematografische benadering is op verschillende manieren opgevat. Vaak werd gekozen voor een beeldsequentie, een oorzaak die doorloopt in een gevolg. Een enkeling sprong eruit door een contrast tussen twee foto’s te kiezen. Bij de combinaties die mij het meest opvielen was de fotograaf verder gegaan en ontstond tussen de twee foto’s een onverwachte betekenis. Dank aan alle inzenders en met name diegenen die het aandurfden net een stapje verder te gaan in de richting van regie.

Gerrit Meerman: Bij de selectie van de foto’s heb ik op een aantal punten gelet: 1 Gaat het om een documentaire foto? Op dit criterium viel een aantal inzendingen af. 2 Laat de foto zien dat een hobby echt uit de hand gelopen is? Is de passie voelbaar? 3 Is het beeld meer dan een registratie en vertelt het een verhaal over iets of iemand?

De foto die voor mij het beste aan deze punten voldoet laat een kamer vol met kerstversieringen zien in broeierig licht. De TV staat aan, de bewoner kan elk moment het beeld in stappen. De voelbare passie waarmee de mannen aan de Bugatti werken, de keyboardman tussen zijn keyboards, allemaal foto’s met een verhaal, TOP!

Marjan Bogers: De ingezonden foto’s waren zeer uiteenlopend: hele grappige, griezelige en in scène gezette beelden, foto's waarbij het gefotografeerde onderwerp in een angstige situatie zat en foto's waarvan de kijker angstig zou kunnen worden. Het was geweldig om ze allemaal te bekijken, waarvoor dank aan alle inzenders.

Gert de Graaf: Intentional Camera Movement is geen makkelijk thema, maar bleek toch voor veel inzenders – net als voor mij - een heerlijke manier te zijn om creatief te fotograferen. Ik was verrast door het hoge aantal ingezonden foto’s. Bij een deel daarvan was het moeilijk te onderscheiden of het echt ICM-photography was of Photoshop. Op basis van de eerste indruk heb ik 15 foto’s geselecteerd, waaruit de uiteindelijke vijf de mooiste overbleven.

Gerhard de Wit: Het deed me goed om een verscheidenheid aan foto’s te ontvangen en het aantal oversteeg mijn verwachtingen. Fijn om te merken dat deze tak van fotografie leeft onder de leden van de Fotobond. Niet elke opname voldeed als productfoto. Bij de eerste selectie heb ik alles gelezen wat de auteur extra had genoteerd en gekeken wat er gemaakt is. Ik kwam toen tot een eerste keuze van 15 foto’s. Daarna volgden nog een tweede en een derde ronde, waarin ik mijn keus heb bepaald. De uitgekozen fotografen wil ik bij deze van harte feliciteren.

Cees Snel: Lastig om te erkennen, maar eerlijk gezegd had ik iets meer verwacht van het niveau van de inzendingen. Een grote groep foto’s van insecten heeft een eerste schifting niet doorstaan. In een enkel geval had ik enige moeite met de eventuele rol van Photoshop. Bij de uiteindelijke keuzes heb ik het resultaat van de foto laten overheersen. In de laatste ronde heb ik de definitieve volgorde bepaald van de meest aansprekende foto’s, uitgaande van het omschreven thema.

Alle inzenders, hartelijk dank voor jullie bijdrage. Het was een prettige uitdaging om te doen met een - dat mag ook gezegd worden - goede begeleiding door de Fotobond.

Gerda Hanemaaijer: De kleuren en vormen van de groenten en fruit moesten wat mij betreft ècht de hoofdrol spelen in het beeld. Bij een aantal inzendingen is dat ook prima gelukt. Een selectie van tien beelden was heel snel gemaakt, maar deze terugbrengen naar vijf foto’s koste heel wat meer tijd omdat enkele beelden op elkaar leken. Na veel switchen is het toch gelukt om een fijne selectie samen te stellen; een leuke weekendklus.

René Kuipers: Een hoop inzendingen voor toch een lastig onderwerp voor veel mensen. Ik heb bij het selecteren gelet op de invulling van de opdracht, het in scene zetten van een portret, het aansturen en/of aankleden van een model. Er zaten verassende beelden tussen, van uiteenlopende kwaliteit. Met name de scherpte op de ogen ontbrak nog wel eens, wat ik wel een belangrijk punt vind. Er is door sommige veel moeite gedaan om ook daadwerkelijk iets in scene te zetten, mijn complimenten daarvoor.

Kevin Kempf: Ik ben verrast door de verscheidenheid van de ingezonden foto’s, met soms een zeer interessante, atypische en verrassende invalshoek. De meest voorkomende onderwerpen waren sport, vervoer en dieren (waarvan 3 slakkenfoto’s!). Foto’s waar niets helemaal scherp was, spraken mij doorgaans niet bijzonder aan. Hoewel zwartwitfoto’s niet mijn stijl zijn, vond ik ze hier tot mijn eigen verrassing vaak wél erg leuk. Mijn selectie geeft – geheel toevallig – weer hoe uiteenlopend de inzendingen qua techniek, onderwerp en vormgeving waren.

Bert Spiertz: Er zijn door de inzenders veel verschillende invalshoeken gekozen, zoals de technische benadering van waterwerken en stuwen, of de landschappelijke invalshoek met rivieren en kanalen. Ook de kustverdediging komt aan bod, waterrecreatie en ook een meer poëtische benadering, zoals met reflecties en close ups.

Op alle foto's is weliswaar water te zien, maar ik keek of er ook nog net iets meer gezegd wordt over dat water. Bijvoorbeeld de dreiging van en de bescherming tegen wateroverlast, de inspanningen om de loop van het water te beheersen en de macht van het water dat altijd probeert zijn eigen weg te gaan. Deze aspecten zie ik in de vijf gekozen foto's goed verbeeld.

Edward Hermans: Dit thema leverde een rijke oogst aan bijzondere beelden uit alle fotografische disciplines op. Ik heb stillevens, (zelf)portretten, landschappen, flora, fauna, architectuur, abstract, straat- en documentair werk mogen bewonderen. In kleur en zwart-wit waarbij de fotografen gebruik hebben gemaakt van een breed scala aan reflecterende oppervlakten: glas, staal, emaille, geglazuurd tegelwerk, gepolijst kunststof, zilver, spiegels, (veel) water en nat asfalt. Het vastleggen van de reflectie vraagt om gevoel en zorg voor compositie. De meeste fotografen slagen hier in en dat levert intrigerende beelden op met diepgang; qua vorm en zeker ook inhoudelijk. Het bekijken van al deze beelden werd zo een 'caleidoscopische ervaring'. Bij de selectie heb ik geprobeerd recht te doen aan de diversiteit aan inzendingen en heb ik natuurlijk mijn eigen ’smaak’ gevolgd.

Dick Jeukens: “Gebruik je creativiteit en technische vaardigheden en laat mij versteld staan” stond er in de opdracht. Ik stond inderdaad op meerdere manieren versteld. Een flink aantal inzendingen voldeed niet aan een van de verplichte elementen – zoals één fles van helder glas – waardoor helaas prachtige foto’s buiten de selectie vielen. Daarnaast heb ik vooral gekeken naar techniek en creativiteit.

Kees van den Bosch zet door het creatief omgaan met glas, licht, kleur en bloem een bijzonder eindresultaat neer. Dat geldt ook voor de creatie van licht en schaduw van Magda Korthals. Als we het over techniek en creativiteit hebben dan is Rien Leendertse heel goed bezig geweest. Zijn beeld met de titel ‘Is er nog hoop’ lijkt naar een couveuse te verwijzen. De manier waarop de bloem in de fles is gekomen is het geheim van Rien. Wat ik bijzonder vind aan de foto van Elly Pero is dat het uit de fles gestroomde water ook de vorm van een fles heeft. Thera ter Beek tenslotte is mijn keuze als het gaat om techniek en een klassieke uitstraling, met bijzonder mooi gebruik van de lichtbron.

Frans Albers: Hoe is het mogelijk dat een foto – ontdaan van alles wat niet noodzakelijk is – met zo weinig toch volledig wordt gevuld. Dan blijft er schoonheid over. Daarbij gaven sommigen de voorkeur aan heel kleurrijke objecten of aan enkel zwart met een licht kleurtje. Bij veel foto’s werd ik getroffen door de gekozen standpunten. Als deze foto’s in een lange rij in een museum zouden hangen had ik diverse keren een stapje teruggedaan en met een glimlach een foto aandachtiger bekeken. Bij de keuze van de geselecteerde foto’s heb ik me laten leiden door schoonheid en de verrassing van het gekozen object. De inzenders dank ik voor hun bijdragen; ze hebben mij door hun inzending anders leren kijken.

Cees Mutsaerts: De afgelopen Olympische Spelen hebben de gebruikelijke beelden opgeleverd. Mooi dat wij vrijetijdsfotografen niet gebonden zijn en kunnen vastleggen wat we interessant vinden. De mogelijkheden zijn onuitputtelijk. Bij de selectie voor deze editie heb ik me geconcentreerd op de vrije sporter en daarbij de ruimte waar gesport wordt. Wat me opviel is dat er vrij weinig details zijn gefotografeerd. De selectie geeft een goed beeld van de foto’s die ik voor ogen heb gehad met dit thema. Soms waren er gelijksoortige beelden; daaruit heb ik dan de beste gekozen om de selectie zo breed mogelijk te houden.

Hans van Weelden: Ik realiseer me dat ik een lastig thema heb aangekaart. Bij het maken van de selectie had ik in een paar gevallen beslist de meegeleverde tekst nodig om de foto in de juiste context te plaatsen, maar de combinatie van beeld plus tekst was zeer overtuigend.

Buiten de selectie trof ik een paar werkelijk fantastische foto’s aan waarbij een ‘misstand’  recht voor z’n raap werd weergegeven, maar ik miste in deze gevallen het gevraagde esthetische vernislaagje.

Peter Willemse: Als straatfotograaf heb ik gekozen voor een “gevonden” foto op het strand in plaats van een geënsceneerde foto. De dames heerlijk genietend van het moment in het zonnetje zonder zich echt te bekommeren over hun kledij. De foto is een beetje rommelig maar het geheel komt m.i. goed overeen met het thema.

Natascha Worseling: Een paar foto’s sprongen er voor mij gelijk uit: de kleuren, compositie, de techniek, de gebruikte fantasie… zoveel te zien… beelden die boeien, die ervoor zorgen dat je blijft kijken naar de foto. Er kwamen mooie beelden langs die niet voldeden aan mijn persoonlijke visie op het thema. Ook waren sommige foto’s qua fantasie geweldig bedacht, maar voldeed de afwerking niet. Het alleen plakken van onderwerpen in de foto, zonder rekening te houden met bijvoorbeeld de schaduwen en zonder aandacht voor details, maakten deze foto’s minder interessant. Een enkeling gaf uitleg hoe de creatieve gedachte tot stand was gekomen; ik was hiervan onder de indruk en dit versterkte voor mij het beeld. Uiteindelijk bleven er 5 over waar ik ontzettend blij en enthousiast van werd. Prachtige fantasierijke en creatieve hoogstandjes, zoals ik mijn thema bedoeld heb.

We waren heel eenduidig in de keuze van de eerste plaats voor de foto van John Lommen. De foto heeft een mooie diepe lading. Het leven is ingeperkt tot het nieuws van de dag dat enkel binnenkomt via de media. Worden wij geleefd? Is het waar wat wij te horen krijgen? Het papieren hoedje lijkt te verwijzen naar een soort ezelsoren. Er is voor de maker geen kleur meer in de huiskamer, enkel woorden. Het beeld past ook in de achterliggende periode van de coronalockdown. Dagelijkse dingen worden niet meer belangrijk, kleding en verzorging komen onder druk te staan. Eenzaamheid en vertwijfeling is wat we zien. Naast de zware lading heeft de foto ook een hoog humoristisch gehalte.

Janny Wierenga: Ik kijk graag naar de Tour de France. Dat is een goed voorbeeld van gebeurtenissen vol emoties: winnaars, verliezers en valpartijen. Bij de ingezonden foto’s heb ik mijn keus bepaald op die combinatie van gebeurtenis en emotie. Jammer dat de ingezonden foto’s mij soms niet duidelijk konden maken waar de bedoelde emotie op gebaseerd was.
Die combinatie trof ik zeker aan bij de geselecteerde vijf, zoals bij de foto van Joke van Vlijmen over een ontmoeting in lockdown: de een kijkt vrolijk en de ander denkt: ’mens, stel je niet aan, we leven nog’.

Bianca Pauline Buijtenhuis: De uitdaging van het thema Tweeluik was het bij elkaar zoeken van twee foto's die door sfeer, fantasie, kleuren, lijnenspel of emotie bij elkaar passen. Ik ging op zoek naar beelden die daaraan voldeden én die mij verrasten. Veel foto's ontbeerden die verrassing. Voor mij staat de foto van Marga Janmaat bovenaan: Hierin zijn sfeer, kleur, lijnenspel en fantasie samengevoegd tot één geheel, een echt kunstwerk.

Rob Agterdenbos: ‘Actie’ bleek een populair thema. Toch hadden veel inzenders er moeite mee om een foto in te zenden die het thema in het hart trof. Alleen een beweging van een fietser of een wandelaar was voor mij niet genoeg. Veel inzenders dachten bij dit thema meteen aan sportfotografie, of aan een wild dier dat een prooi wil bemachtigen. Ik ging echter ook op zoek naar verrassende beelden. Foto’s van kleine onverwachte acties waar je blij van wordt, zoals aan badende vogels en een springend kind. Wie aan actie denkt, denkt ook aan spektakel en geweld, want we houden van spanning en sensatie. Daarom ook een foto die aan deze menselijke behoefte tegemoet komt.  

Leidse A.F.V.: ‘Ongemakkelijk’ is bij uitstek een inhoudelijk kenmerk en bleek als thema nog best lastig. We hebben er bij de selectie vooral op gelet of het gevoel overkwam bij de kijker… en gevoel is natuurlijk toch in hoge mate subjectief, waardoor boeiende discussies ontstonden.

De makers hebben het thema heel breed geïnterpreteerd, van alledaags herkenbaar of humoristisch, tot zwaar sociaal maatschappelijk. Er waren helaas ook veel prachtige foto’s die een prijs zouden verdienen maar waar we unaniem het thema niet voelden. Bij de geselecteerde foto’s is het ongemak overduidelijk en technisch goed in beeld gebracht. Daarnaast hebben we geselecteerd op foto’s met elk een ander verhaal.

Cor Boers: Er is een geweldige serie foto’s ingeleverd, sommige met een terugblik naar de schilderkunst. Het viel me op dat niet altijd een goede balans werd gevonden in het beeldvlak, en dat sommige beelden wel erg vol waren.
Bij de eerste – intuïtieve – selectie bleven er 15 over. De volgende dag bleef die keuze in stand. Daaruit heb ik er vijf geselecteerd, waarbij ik gekozen heb voor foto’s met een heldere inhoud en een mooi evenwicht in kleur en licht. Het zijn beelden die ik graag zelf zou willen maken.

Danny Kalkhoven: Dit thema kun je op veel manieren aanpakken: abstract, letterlijk, verhalend, met muziekinstrumenten, enzovoorts. Er zijn dan ook heel gevarieerde foto’s ingezonden. Dat maakt het kiezen niet persé makkelijker…. Ik heb uiteindelijk gekozen om van elke soort/aanpak voor de meest aansprekende foto te kiezen. Een heel gevarieerd rijtje dus. Om daarbij nog een nummer één aan te wijzen is extra lastig. Het is uiteindelijk een foto geworden die mij erg aansprak door het mysterie en het gevoel dat eruit sprak. Dat hebben sommige muziekstukken ook heel sterk.

Fotoclub FC '59 in Delft: Het was een leuke uitdaging om als club de ingezonden beelden in enkele dagen te beoordelen en een top 5 van de meest aansprekende beelden samen te stellen.

Gezien het relatief lage aantal inzendingen was dit thema minder geschikt om even iets uit je omvangrijke fotoarchief op te duiken. Meedoen betekent nadenken over jouw geheime pleziertje om het vervolgens ook nog eens goed in beeld te brengen. Wil je jouw geheime pleziertje eigenlijk wel delen? Van een aantal fotografen mochten we gelukkig kennisnemen van een min of meer intiem detail uit hun leven. Beelden waarbij het ‘heimelijke pleziertje’ goed te herkennen viel en waarbij de fotograaf zich speciaal voor dit doel uitgesloofd moet hebben, konden over het algemeen rekenen op een hogere waardering. Wellicht een beetje spijtig voor de inzenders van een aantal sterke straatbeelden waarbij we het thema niet of onvoldoende konden herkennen.

Hoe heeft FC’59 de clubleden betrokken bij de selectie?
Door middel van het invullen van een online formulier (Microsoft Forms) konden alle clubleden de beelden jureren. De resultaten konden vervolgens direct online worden ingezien. De bespreekgroep van de club nam daarbij nog een ronde van de beste 14 beelden voor haar rekening. Hierna is de top 5 samengesteld door twee ervaren clubleden.

Wim Broekman: Het thema leek me lastig, toch lag het niveau hoog. Plezierig vond ik, dat mijn eerste selectie weinig beelden deed afvallen (o.a. onvoldoende scherptediepte, niet beantwoorden aan het thema, gebrekkige nabewerking of zware onderbelichting). Na twee rondes vielen me ruim 20 foto’s op als origineel, verrassend zelfs, en in alle opzichten interessant. Lastig was het dan ook om er uiteindelijk maar 5 over te houden. ‘Troostprijzen’ kent In the Picture niet. Deze vijf lijken bovendien gelaagd en verschillend van opvatting.

Ton Dirven: Het thema van deze week leek aardig wat deelnemende fotografen te prikkelen tot nadenken. Ik zag tot mijn vreugde verhoudingsgewijs veel werk langskomen waaruit bleek dat de maker gedurfde keuzes maakte. Foto’s met een boodschap, of foto’s die door beeld en/of tekst een statement maakten. Het zal jullie niet verbazen dat dergelijke beelden in mijn selectie zijn gekomen.
Wat mij betreft is In the picture een groot goed. Het gaat niet alleen om foto’s die scoren op wedstrijden, ook die andere foto kan aan bod komen.

Louis Visseren:  Best lastig om in een enkele foto een verhaal te vertellen. Toch lukte het veel inzenders wel.
Het gaat natuurlijk wel om je eigen verhaal, zelf gezien of bedacht en niet om de registratie van het verhaal van iemand anders. Verder blijkt dat de verhalen die mensen op reis tegenkomen toch minder origineel zijn dan de lokale gebeurtenissen.
Opvallend was het gebruik van beeldrijm of de combinatie met toevallig in beeld komende teksten. De goede kijkers moesten snel toeslaan en waanden zich wellicht in de rol van Henri Cartier Bresson of Eliott Erwitt. Hun foto’s deden daaraan denken.
De goede bedenkers maakten mooie ensceneringen, zowel heel eenvoudige als heel complexe. Zo werd mijn keuze een fraai pallet van verschillende stijlen met steeds een anekdote als inhoud.

Armando Jongejan: Dit thema leverde veel, overwegend goed en zeker zeer gevarieerd fotowerk op. Meestal is de boodschap direct duidelijk en soms heeft het beeld een extra laag door onderwerpkeuze, opbouw, licht of beelduitsnede. Bij een aantal foto’s blijf je langer kijken. Soms door het onderwerp, de rust of juist door de veelheid aan informatie. Ik wil graag de inbreng van de fotograaf zien. Wat vertelt de fotograaf en hoe komt dat op mij over als beschouwer? Iets raakt je, je wordt geboeid en kijkt nog eens. Het gaat over ‘van kijken naar zien’. Een boom die uit een auto groeit is bijzonder, maar heeft de fotograaf dat ook boeiend in beeld gebracht, is het goed ingekaderd? Al dit soort vragen en antwoorden hebben uiteindelijk na een paar rondes selecteren een top-5 opgeleverd, die ik graag met jullie deel.

John Lommen:  Tsjonge, wat veel inzendingen. Er zaten foto’s bij die zó in een folder van een reisorganisatie kunnen. Of grappig waren door de inzet van Photoshop.
Mooi, die verschillende interpretaties van het thema, waarbij er soms sprake was van een combinatie onderaf/bovenaf.
De criteria die ik hanteerde waren: Is het écht van bovenaf? Welk beeld boeit me meteen? Heb ik zoiets al eerder gezien of verrast het mij?
Na twee ronden selecteren bleven er nog 32 over, in de derde ronde nog 10. Tja, en dan wordt het moeilijk. Ze kwamen allemaal wel in aanmerking voor de eerste vijf. Dan wordt het een kwestie van ‘Kill your darlings’ en een second opinion van een ervaren kunstkijker.

Colette Lukassen:  Tijdens mijn individuele vrij-mi-bo kon ik het niet laten om de zojuist ontvangen foto’s ‘even’ te openen… wat een feest! Wat mij betreft is dit een opdracht die de portretfotograaf verder laat kijken dan het model met als doel het beeld te versterken. Inspirerend om alle inzendingen te mogen aanschouwen! En denk nou niet dat de uitslag onder invloed tot stand is gekomen. Om een beeld de eerste ‘wauw-factor’ laten behouden keek ik zoals naar mijn eigen werk er met enige regelmaat even naar. Hierdoor kun je na een aantal dagen beter beoordelen of de foto ‘overeind’ blijft of niet… en probeer voor jezelf te omschrijven waarom wel of niet. Wat vooral opviel is de veelzijdigheid waarmee de opdracht is ingevuld… compositie, humor en emotie in het beeld hebben de uiteindelijke score voor mij bepaald.

Annemieke Tonnaer:  De relatie tussen mens en natuur is op heel veel verschillende manieren verbeeld. Mooi om te zien hoe iedereen hier zijn persoonlijke invulling aan geeft. De beelden variëren van het genieten van jong en oud in de natuur, de nietigheid van de mens in uitgestrekte landschappen, de vervuiling van de mens, tot het beeldend samen laten smelten van de mens en zijn natuurlijke omgeving. Er zaten ook prachtige natuurfoto’s uit binnen- en buitenland tussen de inzendingen, maar veelal zonder duidelijk verbeelde interactie. Voor mij zit in deze selectie een duidelijke onderlinge connectie en is het een goede representatie van de diversiteit hoe je naar dit onderwerp kan kijken.

Gert de Vries:  Tweestrijd, hoe zou dat er uit zien? Nou dat hebben jullie mij 93 keer laten zien. Om een beetje ordening in deze stapel goede foto’s te krijgen heb ik een meetlatje nodig. Maar wat ga ik daarop zetten? Nou: idee en beeld. Goede tweestrijd ideeën die als beeld minder voldoen vallen af, net als goede foto’s van een minder idee. Sommige foto’s verdienen een tweede keer kijken. Heb ik ze wel goed begrepen? Of heeft de fotograaf mij te weinig handvatten gegeven om mij mee te nemen in haar/zijn tweestrijd? Uiteindelijk blijven er 5 foto’s over. Klus klaar! Bedankt dat ik in jullie ideeën en foto’s mocht kruipen!

Jan Kok:   Veel van de ingezonden foto's van deze week zijn gemaakt met een 'anti-industrie' lading en fotografisch gezien vanuit een klassiek concept: veel zware en doorgedrukte luchten, sombere beeldtoon, grote industrie versus kleine mens, etc. Er zijn juweeltjes bij. Er is echter een (beperkt) aantal fotografen die kozen voor een nieuw concept met een sterke persoonlijke en adequate keuze uit de beeldende middelen die de fotografie biedt. Ik ben het meest gecharmeerd van de eigenzinnige en persoonlijke keuzes van deze groep. Zo heb ik genoten van surrealisme, poëzie, verstilling, een adequaat kikkerperspectief en de snelle blik op het hedendaagse industriële landschap.

Liesbeth van Asselt : De opdracht was te schilderen met een draagbare lichtbron, dus bij de eerste selectie vielen de foto’s af waarop overduidelijk niet zelf geschilderd was. Na de tweede selectie op techniek en compositie blijven er nog zeven over. En dan wordt het lastig… Uiteindelijk kies ik voor diversiteit in lightpainttechnieken in de uiteindelijke selectie van vijf foto’s. Dan moet ik uit die vijf nog de bovenste kiezen. Daarvoor heb ik ze alle vijf een middag op het scherm laten staan. De foto die me dan het meest blijft boeien is die van het kerkje, gemaakt door Arthur van Ligten. Boeiend door de schaduw die net over het verlichte raam valt, de kleuren en natuurlijk de painting.

Bas Berkhout: Als thema heb ik gekozen voor 'verbinding'. Een directe link met de coronamaatregelen is snel te leggen. Mensen missen elkaar, worden eenzaam of depressief en voorlopig kunnen we niet meer van datgene genieten wat we voorheen konden: vrijheid. Maar natuurlijk is verbinding in meerdere beelden en uitvoeringen weer te geven. Veel inzenders hebben gelukkig dan ook verder gekeken dan het voor de hand liggende. Helaas zijn er ook veel foto’s ingezonden die de link met het thema misten. Geen slechte foto’ s overigens, maar ja, het gaat wel om de weergave van het thema.

Na meerdere keren de inzendingen te hebben bekeken heb ik uit 15 overgebleven foto’s de laatste 5 geselecteerd die een duidelijke meerwaarde hebben. Het thema is hier in alle facetten goed weergegeven.

Marcel Batist: Na drie ronden hield ik 18 foto’s over. Dat was het makkelijkste deel. ’Kill your darlings’ kostte meer moeite. Wat viel me het meest op? Allereerst de veelzijdigheid waarmee het thema is weergegeven. Relatief weinig ‘mens gerelateerde’ foto’s. Ook verrassend veel recent werk (late herfst, ijs, sneeuw). In mijn aankondiging gaf ik 5 synoniemen voor FRAGIEL. Daar zit natuurlijk overlapping en vermenging bij. Mijn persoonlijke nummer 1 bezit er wel drie! De andere vier foto’s hebben een sterke link met één van die synoniemen. De foto’s zelf bepaalden uiteindelijk de ranking. In volgorde voor foto 2 t/m 5 werd dat: Teer, Breekbaar, Vergankelijk en Kwetsbaar.

Harry Sikkenk: Het ging deze keer niet alleen over mensen en architectuur, maar om het gebruik of de beleving van de gebouwde omgeving. Om die reden vielen helaas veel goede foto’s af, technisch knap met fraaie composities maar met te weinig beleving. Enkele inzenders hadden een heel originele benadering van het onderwerp en het was een waar genoegen om alles te mogen bekijken. Bij de uiteindelijke selectie is gekozen voor foto’s waarbij de architectuur aanwezig is en bewust, maar soms ook onbewust, deel uit maakt van het dagelijks leven. 

Mariet Wielders: Het maken van abstracte beelden met de camera en al dan niet bewerken met de computer heeft de fantasie van veel leden geprikkeld. De resultaten waren heel divers en het begrip “abstract” is heel ruim genomen. Bij de selectie heb ik gezocht naar beelden waarbij iets anders dan een landschap was gefotografeerd maar waarop wel een soort landschap te zien was. Daar waren heel originele ideeën bij en het was moeilijk om de laatste vijf te selecteren. Er zijn meer beelden die het waard zijn genoemd te worden. Kijk zelf maar.

Veronique Jansen:  We beseffen niet altijd hoe nauw we met elkaar verweven zijn. De coronacrisis duurt bijna een jaar, althans in ons land en we weten nog steeds niet hoe lang het gaat duren. Wat deze crisis ons geleerd heeft is dat we ondanks alle lock downs en de afstand die we moeten houden, met duizenden draadjes met elkaar verbonden zijn, iedereen zonder uitzondering.

De diversiteit van de inzendingen was enorm, hoe moet je ze vergelijken? Ik heb gekeken naar foto’s die verbondenheid laten zien met direct, menselijk, intiem contact. Optimisme hoort er ook bij, het leven gaat door, de crisis gaat ooit voorbij maar laten we niet vergeten: wij raken niet los van elkaar.

John Schenk: Ik was blij verrast de creativiteit te ontdekken die de inzenders hadden gestopt in hun foto’s. Daardoor kon ik de werken vaak direct plaatsen uit de gekozen inspiratiebron. Er waren twintig werken die met elkaar streden om de eer. Uiteindelijk kwam ik uit op de geheel eigen interpretatie en vormgeving van de post-impressionistische Van Gogh, het lichtgebruik, sfeer en romantiek van William Turner, de realistische vertaling naar nu van de 17e-eeuwse schilderkunst door Paulus Potter, het surrealisme uit de midden jaren 20e eeuw en tenslotte de minimalistische en conceptionele kunst uit dezelfde periode. Ik dank iedereen voor hun eigen kijk en frisse blik.

Nico Beckers: “Every picture tells a story” zong Rod Steward in de Jaren 70. Deze titel was het uitgangspunt van het huidige thema. Al onze foto’s kennen hun eigen verhaal en moment van ontstaan. Maar hoe beeld jij jouw verhaal uit rond de jaarwisseling? Jouw fotografische boodschap!
Het ging van traditionele beelden tot complexe concepten. Vrijwel allemaal ondersteund met een tekst. Grappige en bijzondere woordspelingen. Maar ook bijzondere beeldverhalen. Het blijft moeilijk om een objectieve keuze te maken. “Beeld-waarden” en normen worden immers beïnvloed door een persoonlijk onderbewustzijn. Over het algemeen waren alle beelden technische hoogstandjes maar werd ik geraakt door een “emotionele/inhoudelijke” boodschap. Een opvallend feit is dat de eerste grove selectie vrijwel allemaal uit vrouwelijke inzenders bestond. Waar bleven de mannen? Bij de uiteindelijke selectie blijkt het 4 op 1 te zijn.

Mariëtte Aernoudts: Het was een plezier om de foto’s te bekijken. Bij het openen van de inzendingen viel mij op dat er veel beelden waren waarop de persoon dromerig of afwezig keek; deze vielen voor mij af. Het ging om de context, de omgeving waarin de personen geportretteerd waren. Na de eerste selectie heb ik alles even laten liggen en uren later alles nog een paar keer bekeken, en weer kwam ik op dezelfde selectie uit. Daaruit nog vijf foto’s selecteren was niet makkelijk, want wat is er toch veel foto-talent onder onze bondsleden. Uiteindelijk werden het vijf beelden waar ik me heel goed bij voel, en voor mij gaat het daarom in de fotografie.

Wendy van Kuler: Dit onderwerp heeft een grote diversiteit aan foto’s opgeleverd. Het uitzoeken van de grote schare aan ingestuurde foto’s met verschillende opnamestandpunten en omstandigheden was leuk om te doen, maar niet eenvoudig: Kiezen tussen prachtige natuuropnames van liefdevolle momenten en grappige foto’s van uniek momenten. Het zijn vaak momenten die in een fractie van een seconde voorbij zijn, waarbij de techniek van de ingestuurde foto’s hier en daar onderschikt was aan het moment. Deze heb ik, soms met tegenzin, buiten de eerste vijf laten vallen, je moet immers een keus maken. Selectie criteria voor mij waren interactie tussen mens en dier of dieren onderling, oogcontact of vreugde/plezier van mens of dier, waar je als fotograaf getuige van mocht zijn.

Jeannet Zwols:  Wow, wat veel verschillende en unieke foto’s, veelal reflecties in de straat.
Mijn werkwijze om de voor mij vijf meest pakkende en verschillende foto’s uit te zoeken is ze eerst twee keer stuk voor stuk te bekijken en daarna te gaan strepen.
Schaduwfoto’s, natuurreflecties, kinderen die stampen in een plas, hoe leuk ook, ze vallen af.
Ook als de reflectie niet het onderwerp is.
Wat een respect krijg ik zo voor onze bondsjuryleden!
Die letten op nog veel meer zaken.
Na een onrustige nacht, dit zijn echt geen avondklussen, de laatste 60 bekijken.
Maar hoe ik ze ook bekijk, er komen steeds weer vijf in beeld waar ik lang naar kijk, ze kloppen m.i. qua kleur, moment, vorm en of taal.
Mijn keus is persoonlijk; ik hou erg van stamppot andijvie met zoute haring, daar gruw jij misschien wel van.
Bedankt voor de uitnodiging, Fotobond, het was mij een eer.