In the picture

Leidse A.F.V.: ‘Ongemakkelijk’ is bij uitstek een inhoudelijk kenmerk en bleek als thema nog best lastig. We hebben er bij de selectie vooral op gelet of het gevoel overkwam bij de kijker… en gevoel is natuurlijk toch in hoge mate subjectief, waardoor boeiende discussies ontstonden.

De makers hebben het thema heel breed geïnterpreteerd, van alledaags herkenbaar of humoristisch, tot zwaar sociaal maatschappelijk. Er waren helaas ook veel prachtige foto’s die een prijs zouden verdienen maar waar we unaniem het thema niet voelden. Bij de geselecteerde foto’s is het ongemak overduidelijk en technisch goed in beeld gebracht. Daarnaast hebben we geselecteerd op foto’s met elk een ander verhaal.

Cor Boers: Er is een geweldige serie foto’s ingeleverd, sommige met een terugblik naar de schilderkunst. Het viel me op dat niet altijd een goede balans werd gevonden in het beeldvlak, en dat sommige beelden wel erg vol waren.
Bij de eerste – intuïtieve – selectie bleven er 15 over. De volgende dag bleef die keuze in stand. Daaruit heb ik er vijf geselecteerd, waarbij ik gekozen heb voor foto’s met een heldere inhoud en een mooi evenwicht in kleur en licht. Het zijn beelden die ik graag zelf zou willen maken.

Danny Kalkhoven: Dit thema kun je op veel manieren aanpakken: abstract, letterlijk, verhalend, met muziekinstrumenten, enzovoorts. Er zijn dan ook heel gevarieerde foto’s ingezonden. Dat maakt het kiezen niet persé makkelijker…. Ik heb uiteindelijk gekozen om van elke soort/aanpak voor de meest aansprekende foto te kiezen. Een heel gevarieerd rijtje dus. Om daarbij nog een nummer één aan te wijzen is extra lastig. Het is uiteindelijk een foto geworden die mij erg aansprak door het mysterie en het gevoel dat eruit sprak. Dat hebben sommige muziekstukken ook heel sterk.

Fotoclub FC '59 in Delft: Het was een leuke uitdaging om als club de ingezonden beelden in enkele dagen te beoordelen en een top 5 van de meest aansprekende beelden samen te stellen.

Gezien het relatief lage aantal inzendingen was dit thema minder geschikt om even iets uit je omvangrijke fotoarchief op te duiken. Meedoen betekent nadenken over jouw geheime pleziertje om het vervolgens ook nog eens goed in beeld te brengen. Wil je jouw geheime pleziertje eigenlijk wel delen? Van een aantal fotografen mochten we gelukkig kennisnemen van een min of meer intiem detail uit hun leven. Beelden waarbij het ‘heimelijke pleziertje’ goed te herkennen viel en waarbij de fotograaf zich speciaal voor dit doel uitgesloofd moet hebben, konden over het algemeen rekenen op een hogere waardering. Wellicht een beetje spijtig voor de inzenders van een aantal sterke straatbeelden waarbij we het thema niet of onvoldoende konden herkennen.

Hoe heeft FC’59 de clubleden betrokken bij de selectie?
Door middel van het invullen van een online formulier (Microsoft Forms) konden alle clubleden de beelden jureren. De resultaten konden vervolgens direct online worden ingezien. De bespreekgroep van de club nam daarbij nog een ronde van de beste 14 beelden voor haar rekening. Hierna is de top 5 samengesteld door twee ervaren clubleden.

Wim Broekman: Het thema leek me lastig, toch lag het niveau hoog. Plezierig vond ik, dat mijn eerste selectie weinig beelden deed afvallen (o.a. onvoldoende scherptediepte, niet beantwoorden aan het thema, gebrekkige nabewerking of zware onderbelichting). Na twee rondes vielen me ruim 20 foto’s op als origineel, verrassend zelfs, en in alle opzichten interessant. Lastig was het dan ook om er uiteindelijk maar 5 over te houden. ‘Troostprijzen’ kent In the Picture niet. Deze vijf lijken bovendien gelaagd en verschillend van opvatting.

Ton Dirven: Het thema van deze week leek aardig wat deelnemende fotografen te prikkelen tot nadenken. Ik zag tot mijn vreugde verhoudingsgewijs veel werk langskomen waaruit bleek dat de maker gedurfde keuzes maakte. Foto’s met een boodschap, of foto’s die door beeld en/of tekst een statement maakten. Het zal jullie niet verbazen dat dergelijke beelden in mijn selectie zijn gekomen.
Wat mij betreft is In the picture een groot goed. Het gaat niet alleen om foto’s die scoren op wedstrijden, ook die andere foto kan aan bod komen.

Louis Visseren:  Best lastig om in een enkele foto een verhaal te vertellen. Toch lukte het veel inzenders wel.
Het gaat natuurlijk wel om je eigen verhaal, zelf gezien of bedacht en niet om de registratie van het verhaal van iemand anders. Verder blijkt dat de verhalen die mensen op reis tegenkomen toch minder origineel zijn dan de lokale gebeurtenissen.
Opvallend was het gebruik van beeldrijm of de combinatie met toevallig in beeld komende teksten. De goede kijkers moesten snel toeslaan en waanden zich wellicht in de rol van Henri Cartier Bresson of Eliott Erwitt. Hun foto’s deden daaraan denken.
De goede bedenkers maakten mooie ensceneringen, zowel heel eenvoudige als heel complexe. Zo werd mijn keuze een fraai pallet van verschillende stijlen met steeds een anekdote als inhoud.

Armando Jongejan: Dit thema leverde veel, overwegend goed en zeker zeer gevarieerd fotowerk op. Meestal is de boodschap direct duidelijk en soms heeft het beeld een extra laag door onderwerpkeuze, opbouw, licht of beelduitsnede. Bij een aantal foto’s blijf je langer kijken. Soms door het onderwerp, de rust of juist door de veelheid aan informatie. Ik wil graag de inbreng van de fotograaf zien. Wat vertelt de fotograaf en hoe komt dat op mij over als beschouwer? Iets raakt je, je wordt geboeid en kijkt nog eens. Het gaat over ‘van kijken naar zien’. Een boom die uit een auto groeit is bijzonder, maar heeft de fotograaf dat ook boeiend in beeld gebracht, is het goed ingekaderd? Al dit soort vragen en antwoorden hebben uiteindelijk na een paar rondes selecteren een top-5 opgeleverd, die ik graag met jullie deel.

John Lommen:  Tsjonge, wat veel inzendingen. Er zaten foto’s bij die zó in een folder van een reisorganisatie kunnen. Of grappig waren door de inzet van Photoshop.
Mooi, die verschillende interpretaties van het thema, waarbij er soms sprake was van een combinatie onderaf/bovenaf.
De criteria die ik hanteerde waren: Is het écht van bovenaf? Welk beeld boeit me meteen? Heb ik zoiets al eerder gezien of verrast het mij?
Na twee ronden selecteren bleven er nog 32 over, in de derde ronde nog 10. Tja, en dan wordt het moeilijk. Ze kwamen allemaal wel in aanmerking voor de eerste vijf. Dan wordt het een kwestie van ‘Kill your darlings’ en een second opinion van een ervaren kunstkijker.

Colette Lukassen:  Tijdens mijn individuele vrij-mi-bo kon ik het niet laten om de zojuist ontvangen foto’s ‘even’ te openen… wat een feest! Wat mij betreft is dit een opdracht die de portretfotograaf verder laat kijken dan het model met als doel het beeld te versterken. Inspirerend om alle inzendingen te mogen aanschouwen! En denk nou niet dat de uitslag onder invloed tot stand is gekomen. Om een beeld de eerste ‘wauw-factor’ laten behouden keek ik zoals naar mijn eigen werk er met enige regelmaat even naar. Hierdoor kun je na een aantal dagen beter beoordelen of de foto ‘overeind’ blijft of niet… en probeer voor jezelf te omschrijven waarom wel of niet. Wat vooral opviel is de veelzijdigheid waarmee de opdracht is ingevuld… compositie, humor en emotie in het beeld hebben de uiteindelijke score voor mij bepaald.

Annemieke Tonnaer:  De relatie tussen mens en natuur is op heel veel verschillende manieren verbeeld. Mooi om te zien hoe iedereen hier zijn persoonlijke invulling aan geeft. De beelden variëren van het genieten van jong en oud in de natuur, de nietigheid van de mens in uitgestrekte landschappen, de vervuiling van de mens, tot het beeldend samen laten smelten van de mens en zijn natuurlijke omgeving. Er zaten ook prachtige natuurfoto’s uit binnen- en buitenland tussen de inzendingen, maar veelal zonder duidelijk verbeelde interactie. Voor mij zit in deze selectie een duidelijke onderlinge connectie en is het een goede representatie van de diversiteit hoe je naar dit onderwerp kan kijken.

Gert de Vries:  Tweestrijd, hoe zou dat er uit zien? Nou dat hebben jullie mij 93 keer laten zien. Om een beetje ordening in deze stapel goede foto’s te krijgen heb ik een meetlatje nodig. Maar wat ga ik daarop zetten? Nou: idee en beeld. Goede tweestrijd ideeën die als beeld minder voldoen vallen af, net als goede foto’s van een minder idee. Sommige foto’s verdienen een tweede keer kijken. Heb ik ze wel goed begrepen? Of heeft de fotograaf mij te weinig handvatten gegeven om mij mee te nemen in haar/zijn tweestrijd? Uiteindelijk blijven er 5 foto’s over. Klus klaar! Bedankt dat ik in jullie ideeën en foto’s mocht kruipen!

Jan Kok:   Veel van de ingezonden foto's van deze week zijn gemaakt met een 'anti-industrie' lading en fotografisch gezien vanuit een klassiek concept: veel zware en doorgedrukte luchten, sombere beeldtoon, grote industrie versus kleine mens, etc. Er zijn juweeltjes bij. Er is echter een (beperkt) aantal fotografen die kozen voor een nieuw concept met een sterke persoonlijke en adequate keuze uit de beeldende middelen die de fotografie biedt. Ik ben het meest gecharmeerd van de eigenzinnige en persoonlijke keuzes van deze groep. Zo heb ik genoten van surrealisme, poëzie, verstilling, een adequaat kikkerperspectief en de snelle blik op het hedendaagse industriële landschap.

Liesbeth van Asselt : De opdracht was te schilderen met een draagbare lichtbron, dus bij de eerste selectie vielen de foto’s af waarop overduidelijk niet zelf geschilderd was. Na de tweede selectie op techniek en compositie blijven er nog zeven over. En dan wordt het lastig… Uiteindelijk kies ik voor diversiteit in lightpainttechnieken in de uiteindelijke selectie van vijf foto’s. Dan moet ik uit die vijf nog de bovenste kiezen. Daarvoor heb ik ze alle vijf een middag op het scherm laten staan. De foto die me dan het meest blijft boeien is die van het kerkje, gemaakt door Arthur van Ligten. Boeiend door de schaduw die net over het verlichte raam valt, de kleuren en natuurlijk de painting.

Bas Berkhout: Als thema heb ik gekozen voor 'verbinding'. Een directe link met de coronamaatregelen is snel te leggen. Mensen missen elkaar, worden eenzaam of depressief en voorlopig kunnen we niet meer van datgene genieten wat we voorheen konden: vrijheid. Maar natuurlijk is verbinding in meerdere beelden en uitvoeringen weer te geven. Veel inzenders hebben gelukkig dan ook verder gekeken dan het voor de hand liggende. Helaas zijn er ook veel foto’s ingezonden die de link met het thema misten. Geen slechte foto’ s overigens, maar ja, het gaat wel om de weergave van het thema.

Na meerdere keren de inzendingen te hebben bekeken heb ik uit 15 overgebleven foto’s de laatste 5 geselecteerd die een duidelijke meerwaarde hebben. Het thema is hier in alle facetten goed weergegeven.

Marcel Batist: Na drie ronden hield ik 18 foto’s over. Dat was het makkelijkste deel. ’Kill your darlings’ kostte meer moeite. Wat viel me het meest op? Allereerst de veelzijdigheid waarmee het thema is weergegeven. Relatief weinig ‘mens gerelateerde’ foto’s. Ook verrassend veel recent werk (late herfst, ijs, sneeuw). In mijn aankondiging gaf ik 5 synoniemen voor FRAGIEL. Daar zit natuurlijk overlapping en vermenging bij. Mijn persoonlijke nummer 1 bezit er wel drie! De andere vier foto’s hebben een sterke link met één van die synoniemen. De foto’s zelf bepaalden uiteindelijk de ranking. In volgorde voor foto 2 t/m 5 werd dat: Teer, Breekbaar, Vergankelijk en Kwetsbaar.

Harry Sikkenk: Het ging deze keer niet alleen over mensen en architectuur, maar om het gebruik of de beleving van de gebouwde omgeving. Om die reden vielen helaas veel goede foto’s af, technisch knap met fraaie composities maar met te weinig beleving. Enkele inzenders hadden een heel originele benadering van het onderwerp en het was een waar genoegen om alles te mogen bekijken. Bij de uiteindelijke selectie is gekozen voor foto’s waarbij de architectuur aanwezig is en bewust, maar soms ook onbewust, deel uit maakt van het dagelijks leven. 

Mariet Wielders: Het maken van abstracte beelden met de camera en al dan niet bewerken met de computer heeft de fantasie van veel leden geprikkeld. De resultaten waren heel divers en het begrip “abstract” is heel ruim genomen. Bij de selectie heb ik gezocht naar beelden waarbij iets anders dan een landschap was gefotografeerd maar waarop wel een soort landschap te zien was. Daar waren heel originele ideeën bij en het was moeilijk om de laatste vijf te selecteren. Er zijn meer beelden die het waard zijn genoemd te worden. Kijk zelf maar.

Veronique Jansen:  We beseffen niet altijd hoe nauw we met elkaar verweven zijn. De coronacrisis duurt bijna een jaar, althans in ons land en we weten nog steeds niet hoe lang het gaat duren. Wat deze crisis ons geleerd heeft is dat we ondanks alle lock downs en de afstand die we moeten houden, met duizenden draadjes met elkaar verbonden zijn, iedereen zonder uitzondering.

De diversiteit van de inzendingen was enorm, hoe moet je ze vergelijken? Ik heb gekeken naar foto’s die verbondenheid laten zien met direct, menselijk, intiem contact. Optimisme hoort er ook bij, het leven gaat door, de crisis gaat ooit voorbij maar laten we niet vergeten: wij raken niet los van elkaar.

John Schenk: Ik was blij verrast de creativiteit te ontdekken die de inzenders hadden gestopt in hun foto’s. Daardoor kon ik de werken vaak direct plaatsen uit de gekozen inspiratiebron. Er waren twintig werken die met elkaar streden om de eer. Uiteindelijk kwam ik uit op de geheel eigen interpretatie en vormgeving van de post-impressionistische Van Gogh, het lichtgebruik, sfeer en romantiek van William Turner, de realistische vertaling naar nu van de 17e-eeuwse schilderkunst door Paulus Potter, het surrealisme uit de midden jaren 20e eeuw en tenslotte de minimalistische en conceptionele kunst uit dezelfde periode. Ik dank iedereen voor hun eigen kijk en frisse blik.

Nico Beckers: “Every picture tells a story” zong Rod Steward in de Jaren 70. Deze titel was het uitgangspunt van het huidige thema. Al onze foto’s kennen hun eigen verhaal en moment van ontstaan. Maar hoe beeld jij jouw verhaal uit rond de jaarwisseling? Jouw fotografische boodschap!
Het ging van traditionele beelden tot complexe concepten. Vrijwel allemaal ondersteund met een tekst. Grappige en bijzondere woordspelingen. Maar ook bijzondere beeldverhalen. Het blijft moeilijk om een objectieve keuze te maken. “Beeld-waarden” en normen worden immers beïnvloed door een persoonlijk onderbewustzijn. Over het algemeen waren alle beelden technische hoogstandjes maar werd ik geraakt door een “emotionele/inhoudelijke” boodschap. Een opvallend feit is dat de eerste grove selectie vrijwel allemaal uit vrouwelijke inzenders bestond. Waar bleven de mannen? Bij de uiteindelijke selectie blijkt het 4 op 1 te zijn.

Mariëtte Aernoudts: Het was een plezier om de foto’s te bekijken. Bij het openen van de inzendingen viel mij op dat er veel beelden waren waarop de persoon dromerig of afwezig keek; deze vielen voor mij af. Het ging om de context, de omgeving waarin de personen geportretteerd waren. Na de eerste selectie heb ik alles even laten liggen en uren later alles nog een paar keer bekeken, en weer kwam ik op dezelfde selectie uit. Daaruit nog vijf foto’s selecteren was niet makkelijk, want wat is er toch veel foto-talent onder onze bondsleden. Uiteindelijk werden het vijf beelden waar ik me heel goed bij voel, en voor mij gaat het daarom in de fotografie.

Wendy van Kuler: Dit onderwerp heeft een grote diversiteit aan foto’s opgeleverd. Het uitzoeken van de grote schare aan ingestuurde foto’s met verschillende opnamestandpunten en omstandigheden was leuk om te doen, maar niet eenvoudig: Kiezen tussen prachtige natuuropnames van liefdevolle momenten en grappige foto’s van uniek momenten. Het zijn vaak momenten die in een fractie van een seconde voorbij zijn, waarbij de techniek van de ingestuurde foto’s hier en daar onderschikt was aan het moment. Deze heb ik, soms met tegenzin, buiten de eerste vijf laten vallen, je moet immers een keus maken. Selectie criteria voor mij waren interactie tussen mens en dier of dieren onderling, oogcontact of vreugde/plezier van mens of dier, waar je als fotograaf getuige van mocht zijn.

Jeannet Zwols:  Wow, wat veel verschillende en unieke foto’s, veelal reflecties in de straat.
Mijn werkwijze om de voor mij vijf meest pakkende en verschillende foto’s uit te zoeken is ze eerst twee keer stuk voor stuk te bekijken en daarna te gaan strepen.
Schaduwfoto’s, natuurreflecties, kinderen die stampen in een plas, hoe leuk ook, ze vallen af.
Ook als de reflectie niet het onderwerp is.
Wat een respect krijg ik zo voor onze bondsjuryleden!
Die letten op nog veel meer zaken.
Na een onrustige nacht, dit zijn echt geen avondklussen, de laatste 60 bekijken.
Maar hoe ik ze ook bekijk, er komen steeds weer vijf in beeld waar ik lang naar kijk, ze kloppen m.i. qua kleur, moment, vorm en of taal.
Mijn keus is persoonlijk; ik hou erg van stamppot andijvie met zoute haring, daar gruw jij misschien wel van.
Bedankt voor de uitnodiging, Fotobond, het was mij een eer.